بستر کشت

بستر کشت از نظر خصوصیات شیمیایی باید دارای: ظرفیت تبادل کاتیونی بالا (CEC)، نسبت C/N پایین و شوری کم (EC) باشد.

بستر کشت از نظر خصوصیات فیزیکی باید دارای: قدرت نگهداری ریشه، وزن مخصوص ظاهری کم، خلل و فرج بالا (قابلیت نفوذ اکسیژن)، مقاومت در برابر جمع شدگی و فشردگی باشد.

بسترها به دو گروه اصلی خاکی و بدون خاک تقسیم بندی می شوند.

کشت بدون خاک شامل:

کشت در آب (روش کشت: شناور، NFT و …)

کشت در هوا (آیروپونیک)

کشت در مواد جامد (بستر کشت آلی و معدنی)